Top 10 Harley-Davidson racemotoren

Harley-Davidson heeft talloze iconische racemotoren geproduceerd en vele racesuccessen behaald in zijn bijna 120-jarige geschiedenis. We kijken naar 10 van de beste racemotoren in de tijdlijn van het bedrijf…

1: MODEL 4 SILENT GRAY FELLOW (1908)

In 1908, het vijfde productiejaar voor Harley-Davidson, versloeg de directeur Walter Davidson meer dan 60 concurrenten tijdens het grote racedebuut van het bedrijf. In deze tweedaagse endurance-race van 585 km door de Catskill Mountains in New York, eindigde Walter als eerste op een Model 4 Silent Gray Fellow met een perfecte score van 1.000 punten. Het evenement bewees de betrouwbaarheid van de motoren van het bedrijf in een periode waarin klanten nadachten over de keuze tussen een paard en een motorfiets. Walter had zoveel vertrouwen in de capaciteiten van de motor dat hij bekende dat hij tijdens de race geen reserveonderdelen bij zich had. Het jaar daarop begon het bedrijf met de productie van fietsen met V-twin motoren met de nadruk op snelheid en uithoudingsvermogen, waarmee de richting van het bedrijf voor de komende 100 jaar en meer werd bepaald.

2: F-HEAD BOARD TRACK RACER (1913-1920)

In een tijdperk waarin maar weinig mensen gemotoriseerd vervoer bezaten, moeten boardtrackraces een spectaculair gezicht zijn geweest, met motorfietsen die snelheden bereikten van meer dan 160 km/u op ovale houten kombanen. De Harley-Davidson® F-Head racer was de onbetwiste kampioen van deze nieuwe sport. Met motoren met fietsbanden, geen remmen, single-speed transmissie en een total loss oliesysteem, was boardtrackracen niet voor bangeriken. Harley-Davidson-rijder Jim Davis herinnerde zich dat hij de pits in moest met een splinter die in zijn handpalm naar binnen ging en helemaal doortstak tot in zijn onderarm. In 1914 richtte Bill Harley een raceafdeling op en al snel won Harley-Davidson onder de naam ‘Wrecking Crew’ grote race-evenementen in het hele land.

3: MODEL S PEASHOOTER (EIND JAREN 1920)

De Harley-Davidson Peashooter – zo genoemd naar zijn kenmerkende knallende uitlaatgeluid – werd in 1926 geïntroduceerd om te strijden in de fel bevochten AMA 21-cu-in (350cc) klasse, die toen werd gedomineerd door aartsrivalen Indian en Excelsior. Model AA en BA aanduidingen verwezen naar de kopklepmotorconfiguratie, die de motorfietsen 50% meer vermogen gaf dan hun model A en B zijkleppers. De snelste van allemaal was de al snel legendarische dirt-track race Model S, met een korter, lichter frame en race-getuned op 30 pk, een uitstekende score voor die tijd. Al snel domineerde de Model S de dirt-track races door het hele land.

4: FLATHEAD WR 750 FACTORY RACER (JAREN 1940)

De raceversie van de WL-modellenreeks, ook bekend als de 45, de WR 750, werd in 1941 geïntroduceerd in een dirt-track of WRTT-wegracevorm, specifiek om te concurreren in klasse C 750cc-races, een klasse die bedoeld was om racen meer toegankelijk te maken voor gewone liefhebbers. Steeds krachtigere versies van de WR flathead werden geproduceerd in een wapenwedloop met concurrent Indian, met zijn Sport Scout. Al snel domineerde de WR de circuits en won het model 19 van de 23 nationale evenementen in 1948, waaronder in Daytona, waar zeven van de top 10 motoren WR’s waren. In 1949 wonnen WR’s 19 van de 24 nationale races. De WR 750 is vandaag de dag nog steeds een populaire keuze onder vintage flattrack- en wegracers, deels vanwege het grote aantal onderdelen dat de motorfiets deelt met zijn in massa geproduceerde broer de WL, de langstlopende motorfiets in het Harley-Davidson-gamma. De productie daarvan begon in 1929 en eindigde in 1973 met de Servicar (die een 750 flathead-motor had zoals de WR, zij het geen racemodel).

5: KR750 (1952-1969)

Toen de V-twin flathead KR750 in 1952 werd geïntroduceerd, domineerde hij het motorracen in de VS, zowel als de KR750 flat-track racer en later als de KRTT in gestroomlijnde wegracevorm. Innovaties waren onder meer een motor met eenheidsconstructie met voetschakeling en handkoppeling, hydraulische voorvork en vierversnellingsbak. De KR domineerde het racen volledig in de jaren vijftig en zestig. Tussen 1955 en 1969 werden 12 van de 15 American Motorcyclist Association (AMA) Daytona 200 National Championships gewonnen door KR’s.

6: XR-750 EN XRTT (VANAF 1970)

De XR-750 werd in 1970 geïntroduceerd als racer ter vervanging van de succesvolle maar verouderde KR. Eigenlijk een Ironhead Sportster® XLR met twee voorste cilinderkoppen en andere kleppen, zuigers en nokkenassen in een raceframe. Het echte succes kwam in 1972 toen aluminium cilinderkoppen werden geïntroduceerd om daarmee de oververhittingsproblemen aan te pakken. De XR werd al snel de meest succesvolle racemotor in de geschiedenis van AMA-races. Het model won 29 Grand National Flat Track Championships tussen 1972 en 2008 en werd een cultureel fenomeen als de favoriete machine van stuntartiest Evel Knievel. De XRTT was de raceversie van de flat-tracker XR-750, uitgerust met een andere ophanging, een Fontana-trommelrem en een vermogen van 70 tot 100 pk, afhankelijk van de tuning. Met zijn prachtige volledige kuip en elegant ontworpen carrosserie wordt de XRTT door velen beschouwd als de meest verbluffende motorfiets die ooit door Harley-Davidson is gemaakt. Toen rijders Cal Rayborn en Ray Pickrell het tegen de snelste Britse motorfietsen opnamen tijdens de zes races durende Transatlantic Trophy Races van 1972, was dat het toneel voor een van de meest opwindende raceseries in de geschiedenis van het motorracen. Rayborn op de XRTT schokte de Britse gastheren door de helft van de races te winnen, het nieuwe ronderecord op Brands Hatch te vestigen en de race te beëindigen met een gedeelde hoogste score – een van de beste resultaten ooit voor een Amerikaans team.

7: RR-250 (JAREN 1970)

De RR-250 was een lichtgewicht 250cc racemotor ontwikkeld door Aermacchi, de Italiaanse motorbouwer die destijds eigendom was van Harley-Davidson. De nieuwe motor begon zijn ware potentieel te tonen in 1972 toen Renzo Pasolini drie Grand Prix (GP) overwinningen behaalde en het kampioenschap op één punt verloor. Het jaar daarop trad motorracelegende Walter Villa aan als hoofdrijder en hij domineerde de 250cc GP-races de volgende drie seizoenen. De RR-250 won GP-wereldkampioenschappen in 1974, ‘75 en ‘76, en Villa won ook het 350cc GP-kampioenschap in 1976 op de 350cc-wegraceversie, de RR-350. Tegen het einde van zijn ontwikkeling produceerde de RR-250 meer dan 58 pk, meer dan genoeg om gelijke tred te houden met de beste Japanse fabrieksracers.

8: VR1000 (1994-2001)

In 1994 besloot Harley-Davidson om te gaan racen met Superbikes en 50 VR1000-modellen te produceren om te voldoen aan de homologatie-eisen voor de Superbike-klasse. Deze motorfietsen gebruikten een modern twin-spar aluminium frame en een 60 graden vloeistofgekoelde V-twin-motor van 1.000 cc met bovenliggende nokkenas en zesversnellingsbak die 135 pk genereerde en bij 10.000 tpm in het rood liep. In 2001 produceerde de motor in zijn definitieve vorm 160 pk bij meer dan 11.000 tpm, mede dankzij het elektronische brandstofinjectiesysteem. Harley-Davidson huurde Miguel Duhamel in als hoofdrijder. Zijn rijstijl vulde de brede koppelcurve van de motorfiets perfect aan. De racecarrière van de motorfiets werd gekenmerkt door een reeks bijna-overwinningen voordat H-D zich na het raceseizoen van 2001 terugtrok uit het Superbike-racen. Overlevende exemplaren zijn nu zeer gewild bij verzamelaars, terwijl de VR1000 de basis vormde van de V-Rod®-straatmotoren.

9: VRSXC DESTROYER™ DRAG BIKE (2002-2006)

Het Custom Vehicle Operation™-programma (CVO™) van Harley-Davidson heeft de Destroyer specifiek ontwikkeld voor dragracen. De Destroyer was gebaseerd op de productie V-Rod maar met een stijve achterwielophanging, een 1300cc getunede motor die meer dan 165 pk produceerde, kettingaandrijving en een electric-over-air schakelsysteem ontworpen voor kwart mijl dragracen. De motor werd verkocht via het Harley-Davidson-dealernetwerk en bleek in staat om solide lage tijden van 9 seconden op de kwartmijl te scoren. Het was een kant en klare racer voor iedere privateer die de prijs van $ 60.000 kon betalen.

10: SCREAMIN’ EAGLE® FACTORY ROAD GLIDE® (2020-HEDEN)

Ontworpen en gebouwd om deel te nemen aan het MotoAmerica Mission King Of The Baggers Championship, wordt de in de fabriek gebouwde Road Glide aangedreven door de Screamin’ Eagle Milwaukee-Eight® 131 Performance Crate-motor die 150 pk en 203 Nm koppel produceert, wat een enorm vermogen mogelijk maakt. Rijder Kyle Wyman behaalde tijdens de Daytona-tests 257 km/u, in een chassis dat vergelijkbaar is met productiemodellen, maar aangepast voor een hellingshoek van 55 graden. Wat begon als een eenmalige showcase in 2020, geboren uit de steeds populairder wordende high-performance bagger-trend, groeide in 2021 uit tot een kampioenschap met drie rondes, waarin Superbike-rijder en Daytona 200-winnaar Kyle Wyman en Harley-Davidson hun naam in de geschiedenisboeken schreven als inaugurele kampioenen.

Trefwoorden:

Archief