Mijn tweede leven

Toen een bizar ongeluk zijn wereld overhoop gooide, had het in Australië gevestigde H.O.G.®-lid Bob Rees twee keuzes: opgeven of helemaal opnieuw beginnen. Dit is het verhaal van hoe één man vanuit de diepten van absolute wanhoop een positief geladen ‘tweede leven’ wist op te bouwen

Tekst: Steve Moore

Het gebeurde op 19 juli 2019, rijdend door een geïsoleerd deel van Noord-Malawi. De in Australië wonende Chris en Bob Rees waren geobsedeerd door motorreizen en dit was hun tweede grote trip door Afrika.

“We werden overhoop gereden op een smalle eenrichtingsbrug die we overstaken”, legt Bob uit. “We waren al op de brug toen er aan de overkant een auto verscheen. Die bleef maar versnellen totdat hij tegen ons aan knalde. Ik kon nergens heen.” Toen hij de grond raakte, wist Bob (nu 75) meteen dat zijn rug gebroken was. Ondertussen was Chris, die achterop zat, erin geslaagd zichzelf ondanks haar verwondingen rechtop te houden. “Ik dacht dat het wel goed zou komen met haar”, vertelt Bob.

Zonder ambulances en zonder pijnstillers laadden de plaatselijke dorpsbewoners het getroffen echtpaar achterop een vrachtwagen om ze naar het dichtstbijzijnde ziekenhuis te rijden. Tragisch genoeg stierf Chris na vijf uur stuiteren over een hobbelige weg. “Een vetembolie had zich, net als een bloedstolsel, van haar knie naar haar hersenen verplaatst.” Bob pauzeert. “We waren 47 jaar getrouwd, hadden een gezin grootgebracht en reden samen motor. Ze was mijn alles. Ik ging kapot van pijn en verdriet.”

Hij vertelt dat het veel makkelijker voor hem zou zijn geweest om toen en daar te sterven, maar hij voelde ook dat hij moest blijven leven in het belang van hun twee dochters, Alex en Katrina, en zijn kleinkinderen. “Het zou voor hen verschrikkelijk zijn geweest als naast hun moeder en oma ook ik was gestorven.”

Het herstel verliep traag. Bob lag meer dan vijf maanden in het ziekenhuis. “Het was zwaar, maar tegelijkertijd was ik al aan het uitzoeken hoe ik weer kon motorrijden. Dat is wat Chris zou hebben gewild”, zegt hij terwijl hij zich een ander moment van die noodlottige dag herinnert. “Toen ze stervende was, slaagde ik erin me om te draaien, zodat we elkaars hand konden vasthouden en elkaar konden vertellen hoeveel we van elkaar hielden. Ze zei wat een fantastisch leven we hadden gedeeld en dat ze niets zou willen veranderen als ze het over kon doen.”

Bob ziet dit als zijn tweede leven. “Mijn eerste leven was met Chris en daarin hebben we veel mooie dingen gedaan”, zegt hij. “Nu voelt het alsof ik ben gestorven en teruggekomen ben, dus ik moet er betekenis aan geven. Anders heeft het geen zin.”

De lange lijst van verwondingen die hij bij het ongeval heeft opgelopen, heeft Bob een rolstoelgebonden dwarslaesie opgeleverd met platen en schroeven door zijn hele lichaam. Hoe dan ook, hij is vastbesloten om door te gaan met leven. Hij heeft hun huis in Albany, West-Australië al verbouwd en zijn auto aangepast zodat hij zelfstandig kan wonen, terwijl zijn compleet aangepaste Harley-Davidson® Sport Glide® zijspan het middelpunt van zijn plannen vormt.

Voorheen vertrouwden Bob en Chris op BMW’s. Hun originele BMW R1000RS met 320.000 kilometer op de klok is een van de vele motorfietsen die hij nog steeds bezit, naast een Harley-Davidson Model J uit 1923. Nu, met heel andere behoeften, had Bob een sterk aangepast vervoermiddel nodig. Er was een donormachine nodig en de Sport Glide was een ideale match. Het frame dat onafhankelijk is van de ophanging, de enkelzijdige uitlaat en de lage zithoogte waren slechts enkele van de vele positieve factoren.

Met de technische hulp van goede vriend Brendan Flower begon de bouw. Aanpassingen tot nu toe zijn onder meer een hydraulische oprijplaat met back-upbatterij, een extra brandstoftank van 16 liter, een grote opbergdoos voor de overvloed aan medische benodigdheden die Bob moet meenemen en een aangepaste reiscommode. De extra 100 kilo maken het een flink bakbeest om te manoeuvreren, maar de Harley heeft Bob (een trotse Welshman, vandaar de draak op het zijspan) de vrijheid gegeven om zijn tweede leven ten volle te leven en opnieuw op avontuur te gaan. Eerder dit jaar zette hij de trike op een schip naar het Verenigd Koninkrijk en vloog hij er achteraan om zijn eerste solo-motoravontuur te beginnen.

Eerst bezocht hij zijn familie in Cardiff, Wales en een oude vriend die nu in Edinburgh, Schotland woont. Daarna bezocht hij mensen in heel Europa, velen met soortgelijke verhalen over trauma en herstel. Christophe, een eenarmige sportmotorrijder uit Frankrijk. Tirns, een Nederlandse Harley-rijder met alleen een rechterarm en rechterbeen die zijn eigen trike heeft gebouwd, en een andere Nederlander die verlamd raakte na een auto-ongeluk. “Jelle heeft een boot van 12 meter die zijn dorp voor hem heeft omgebouwd. Hij nodigde me uit om te blijven, zodat we het water op konden.”

Als fervent motorsport fan wilde Bob de Isle of Man TT graag meemaken. Terwijl hij daar was, ontmoette hij de Australische racer Cam Donald – een tweevoudig TT-winnaar – en de Britse racer Colin Stockdale, die een paddockpas gaf aan de Rees Rig om toegang te krijgen tot de pits en hun tent – iets wat normaal gesproken alleen voor teammotoren is. Hij kwam ook een aantal gehandicapte rijders tegen, waaronder de Nieuw-Zeelandse wegracer Grant ‘Mad Dog’ Madden, die zeer geavanceerde MS heeft, en die Bob meenam voor een rondje over het iconische circuit in zijn zijspan.

Bob voert voortdurend campagne voor betere voorzieningen voor gehandicapten en het ontdekken van zoveel gelijkgestemde zielen gooit alleen maar olie op het vuur. “Het gekke is dat ik al deze geweldige mensen nooit zou hebben ontmoet als ik dat ongeluk niet had gehad”, mijmert hij. “Waar ik ook kom, mensen zijn in eerste instantie verbaasd dat ik dit in mijn eentje doe zonder verzorger. Het feit dat ik op een motor rijd draagt alleen maar bij aan hun verbazing”, zegt hij.

Een ander facet van Bob’s tweede leven is muziek. Aanvankelijk bedoeld als een vorm van therapie, heeft hij een passie ontdekt voor het schrijven en uitvoeren van zijn eigen liedjes, en heeft hij nu een album uitgebracht op Spotify genaamd The Journey. Het geeft hem een ander platform om zijn boodschap te verspreiden.

“Ik heb de afgelopen drie jaar gepleit voor de gemeenschap met gehandicapten, in een poging dingen te verbeteren en mijn tweede leven de moeite waard te maken”, zegt hij. Hij werkt nauw samen met zijn gemeente en spreekt regelmatig in het openbaar over leven met een beperking en hoe het beter kan.

Bob geeft toe dat hij nog genoeg zeer zware dagen heeft, maar zijn levenslust is aanstekelijk. “Ik mis mijn vrouw nog iedere dag verschrikkelijk, maar ik moet dit doen en door blijven gaan”, zegt hij. Zijn volgende stop is de VS en Canada. Houd Bob in de gaten!

Bob is Harley-Davidson enorm dankbaar voor alle hulp en wil iedereen bedanken die hem tot nu toe heeft gesteund op zijn tweede levensreis.

Je kunt hem volgen op Facebook en hij is ook verschenen op empoweredpara.com, een opbeurende bron van informatie voor iedereen met een handicap.

---

Trefwoorden: