Licht, camera, actie

Ze werkte in de productieploeg van Game of Thrones en is vernoemd naar een populaire Joegoslavische shampoo… maak kennis met Riana, een avontuurlijke rijder wiens werk haar over de hele wereld heeft gebracht

Tekst: Ana Ivančič

Riana Petanjek is een drukbezette vrouw. De freelance journalist, fotograaf, tv-presentator, producer/regisseur, auteur en videoredacteur verdient haar brood met rondreizen over de hele wereld om de mensen en plaatsen die ze onderweg tegenkomt vast te leggen. En als ze landen op de motor kan verkennen, nog beter. De fervente Harley-Davidson^®-liefhebber klokt zo’n 10.000 km per jaar op haar Harley-Davidson Street 750 uit 2016, die ze acht jaar geleden kocht bij Harley-Davidson Zagreb. Ze maakte een solotrip op een gehuurde Harley^® in 2016, documenteerde haar ervaringen in haar eerste reisboek, Salty Bananas, en heeft sindsdien nog twee boeken geschreven.

Riana is geboren in Slovenië, opgegroeid in Kroatië en woonde onder andere in San Francisco, New York, India, Amsterdam en Thailand. We bespraken met haar waar ze is geweest en waar ze naartoe wil.

Wat betekent reizen voor jou?
Voor mij gaat het om leven. Ik verdien geld door te reizen, maar het geeft me ook het gevoel dat ik leef. Al mijn banen hadden te maken met reizen. Dat begon met mijn eerste baan als stewardess toen ik in de 20 was en mondde uit in het maken van video’s, tv-programma’s en het schrijven van artikelen over reizen. Reizen is niet alleen een baan, maar ook de beste manier om de wereld waarin we leven te ontdekken, contact te maken met mensen en meer over mezelf te leren. Het heeft me in staat gesteld om mijn persoonlijke grenzen te verleggen en op de best mogelijke manier te groeien als mens.

Wat zijn jouw top drie reismomenten?
Dat is een moeilijke, maar Route 66 op een gehuurde Harley-Davidson Heritage Softail^® Classic in 2014 staat zeker in mijn top drie. Ik heb twee jaar geleden ook erg genoten van Alaska en Canada in de winter, ook al was dat niet op de motor. Ik werd tot over mijn oren verliefd op Alaska en ben sinds ik daar vertrok al aan het plannen hoe ik terug kan gaan. Wat de derde plek betreft, denk ik dat die gedeeld wordt tussen Argentinië – vooral Patagonië en Vuurland – en de verborgen delen van de Filippijnen, die ik op een huurmotor heb verkend.

Zijn er plekken die je opnieuw zou willen bezoeken?
Ik heb verschillende keren in Griekenland gereden en de kust en verschillende eilanden op de motor verkend. Dat wil ik zeker nog een keer doen. Griekenland is de perfecte zomervakantieplek voor mij, het is een land waar ik geen genoeg van kan krijgen. Ik zou graag nog een keer Route 66 willen doen, maar dan niet in mijn eentje. Elke keer als ik een land bezoek zonder motor en het daar leuk vind, dan wil ik altijd terug naar dat land om het op twee wielen te ervaren. Er zit zoveel magie in motorrijden. En ik heb het gevoel dat ik een land veel beter leer kennen op de motor.

Heb je een bucketlist met droomtrips?
Japan op de motor staat hoog op het lijstje en Australië zou mijn volgende grote motortrip zijn. Zoals ik al zei, mijn liefde voor Alaska is groot, dus Alaska tijdens de zomer is een must.

Wat was je eerste motor en wat is je droommotor?
Ik haalde mijn motorrijbewijs in 2003 en mijn eerste motor was een Honda CBR 125. Ik ben gek op mijn H-D^® Street 750, maar ik werd 10 jaar geleden verliefd op een H-D Heritage Softail Classic tijdens het cruisen over Route 66. Dat is nog steeds mijn droommotor.

Veroorzaakt je lengte problemen op de motor?
Nee. En dat is een van de redenen waarom ik gek ben op Harley’s en ik mezelf niet echt op een andere motor zie rijden. Ze zijn perfect voor vrouwen omdat ze vrij laag zijn, zelfs grotere modellen zoals de Softail, waardoor ze goed zijn voor minder lange rijders zoals ik.

Onderhoud je je motor zelf?
Vroeger toen ik een Honda had, deed ik basisreparaties zelf. Maar met mijn Harley laat ik het over aan de experts.

Maak je je ergens zorgen over als je rijdt, zoals het donker, slecht weer of slechte wegen?
Ik heb een gezond respect voor alle mogelijke gevaren onderweg. Soms voel ik ook wel wat stress vanwege de auto’s om me heen. Maar ik beschouw dit als een gezonde angst, omdat ik geloof dat ons bewust zijn van gevaren op de weg ons helpt betere rijders te worden. Het grappige is dat zodra ik daadwerkelijk op de motor zit, al die zorgen als sneeuw voor de zon verdwijnen. Maar ik vermijd wel rijden in koude en regenachtige omstandigheden, want daar heb ik echt de pest aan. Ik vind dat motorrijden leuk moet zijn, geen verplichting.