Het testen van de Topper

Een artikel uit 1959 in The Enthusiast beschreef de capaciteiten van de enige motorscooter die Harley-Davidson^® ooit heeft gebouwd

In de hit A Horse With No Name van de folkband America uit 1971 – misschien wel een van de beroemdste liedjes over de woestijn – zingt de groep over het ontsnappen aan de sleur van het dagelijks leven met de tekst: “It felt good to be out of the rain”. Dit gold wellicht niet zo voor Jerry Standefer die, zoals dit originele artikel aangeeft, op een Harley-Davidson^® Topper reed tijdens een 1000 km lange, tweedaagse endurance van Bakersfield, Californië, door de beroemde Death Valley. Hij werd vergezeld door de in Bakersfield gevestigde Harley-Davidson-dealer Ross Wooten op een 74. “De Topper kon veel meer hitte verdragen dan wij,” merkte Ross op. “We zijn bewust naar Death Valley gereden op zoek naar hitte om de motor van de Topper te testen. Die hitte hebben we gevonden!”

De Topper werd geproduceerd tussen 1960 en 1965 en had een 165cc eencilinder tweetaktmotor, horizontaal gemonteerd tussen de vloerdelen. De motorstarter gebruikte een terugslagtouw, vergelijkbaar met die in buitenboordmotoren. Cruciaal is dat de motor van de Topper, in tegenstelling tot de meeste scooters met ingesloten motoren, geen koelventilator had. Niet het voertuig bij uitstek voor een trip door de Mojave-woestijn, zou je denken. Maar daar vergis je je in.

De route ging van Bakersfield via Trona naar Stovepipe Wells, waar de mannen de nacht doorbrachten. De volgende ochtend vroeg reden ze over “ruwe wegen en heet zand” naar de “zinderende” hitte van Badwater Basin. Zoals het artikel aangeeft: “Op 85 meter onder de zeespiegel is Badwater de laagste plek op dit halfrond en de heetste plek in de Verenigde Staten.”

Vanuit Badwater Basin beklommen ze Mount Whitney, de hoogste top van het land. Het is een leuk feitje dat de laagste en hoogste punten in de Verenigde Staten slechts 150 km van elkaar verwijderd zijn. Uiteindelijk, “toen ze de top bereikten, maakte het paar een ommekeer en leidden ze de Topper terug naar Bakersfield. De zwaarste test werd bereikt door de laatste 15 km te rijden met het gashendel wijd open.”

Geconfronteerd met temperaturen “tegen de 50°C” en “hoogten van 2.500 meter, paden bezaaid met rotsen, bijtend zout en andere gevaren”, gaf de Topper geen krimp. De hele trip werd gemaakt “zonder een enkele aanpassing te maken of een moersleutel aan te raken”, tot verbazing van Ross. “De Topper, met een rijder van 100 kilo, had geen enkele indicatie van oververhitting, terwijl veel auto’s kookten en water spoten.”

Bij terugkeer in Bakersfield “hoefde de Topper slechts vijf minuten met een doek te worden afgeveegd voordat hij weer de showroon in kon”, voegde Ross eraan toe. Een paard zonder naam is misschien een meer klassieke manier om een woestijn te trotseren, maar een scooter met de naam Topper blijkt ook zeker zijn mannetje te staan!