Fjord focus

Nick Beetham uit het Verenigd Koninkrijk bracht op zijn Road Glide^® ST twee weken door op de mooie en opwindende wegen van Noorwegen

Het was augustus 2023 en zo’n 15 dagen na Gary France’s Tour1 Ride Romania-reis door Centraal-Europa, toen deze zich liet ontvallen dat er nog een plek vrij was op zijn Magnificent Norwegian Fjords Tour 2024. Was ik geïnteresseerd? Ik was er vrij zeker van dat Noorwegen, na het rijden over enkele van ‘s werelds mooiste motorwegen, zoals de Tranfagarasan Highway en de Grossglockner High Alpine Road, behoorlijk hard zou moeten werken om zijn belofte waar te maken. Maar ik wilde eigenlijk al jaren een trip maken door Scandinavië, dus zei ik volmondig ja. Elf maanden later was het tijd om in te pakken voor de reis.

Als je in het VK woont, is het een hele onderneming om in Noorwegen te komen. Na twee nachten en twee dagen reizen vanaf ons ontmoetingspunt in Essex, reden we van de veerboot in Stavanger. We aten ons eerste Noorse ontbijt en begonnen de tour goed. Het duurde niet lang voordat we werden weggeblazen door de schoonheid van de Hunnedalsvegen naar het platteland. Het landschap is zo immens en alles wat je op het scherm hebt gezien, doet het absoluut geen recht. Je moet het uit de eerste hand ervaren om het echt te waarderen. De wegen zijn een droom voor elke motorrijder, zeker als je van watervallen houdt.

Het was een geweldige ervaring om via de beroemde Lysevegen-weg naar Lyseboten te rijden – 27 haarspeldbochten met een kilometerslange tunnel in het midden en een geweldige plek voor een foto onderaan. We bleven hangen in het café op de top, genoten van een lunch met een fantastisch uitzicht, en vertrokken voor een middag rijden met bochten en single-track wegen (pas op voor de schapen!). Zelfs toen het ging regenen temperde dit ons humeur niet. We kwamen moe, nat, maar dolgelukkig aan in ons hotel.

Het landschap was spectaculair en afwisselend. We reden over superstrak asfalt, kronkelend naar links, rechts, bergen op en af, door bossen, langs door smeltende sneeuw gezwollen rivieren en kalme meren. Mijn Road Glide ST presteerde briljant, klaagde nooit en was schijnbaar altijd klaar voor meer. Enkelsporige wegen brachten ons naar maanlandschappen op de toppen van bergen waar de uitzichten letterlijk onbeschrijfelijk waren.

De gletsjers en met sneeuw bedekte bergen die weerspiegelden in de ijzige meren waren onbeschrijflijk mooi. We reden een milde helling van ongeveer anderhalve kilometer op en het uitzicht voor ons was letterlijk verbluffend. Het was zo mooi. Andere hoogtepunten waren de opmerkelijke, van kleur veranderende Laerdal-tunnel tussen Flåm en Gaupne en de Atlantic Road met zijn acht bruggen. Trollstigen, een bucketlist-route voor velen, was helaas gesloten na aardverschuivingen. We konden de weg zien vanaf het uitkijkpunt op de top. En hoewel het geweldig zou zijn geweest om de weg te rijden, was er nog meer dan genoeg te genieten op de routes die Gary voor ons had samengesteld.

We namen ‘s ochtends de prachtige Road 55 vanuit Gaupne, voordat we linksaf sloegen naar Road 15, die ons richting Geiranger leidde. Toen we rechtsaf sloegen van Road 15, pikten we nog wat bochten mee. De weg raakte verstopt met auto’s en touringcars die toeristen van en naar de uitzichtpunten vervoerden vanaf hun cruiseschip dat bij Geiranger was afgemeerd. Een bijzonder goede herinnering aan dit deel van de reis was toen ik met onze begeleider achter een rij treuzelende verkeersdeelnemers terechtkwam, waaronder zo’n 20 sport- en all-roadmotoren, en wij keihard langs hen heen schoten op onze volgeladen baggers.

Als je in Geiranger bent, ben je het aan jezelf verplicht om het uitzichtpunt bij Dalsnibba te bezoeken. Een handvol van ons vertrok vroeg in de ochtend om te genieten van de nog lege wegen op de route. Een van de rijders merkte op: “Hoe kan iemand dit uitzicht zien en niet in God geloven?” Ik moest toegeven dat ik mijn eigen atheïsme heel eventjes in twijfel trok…

We hadden van tijd tot tijd onze regenkleding nodig (het weer in Noorwegen is wisselvallig!), maar we hadden vooral veel geluk met heel wat zonneschijn en af en toe een bewolkte hemel. Een rustdag in Geiranger gaf ons de gelegenheid om de omgeving te verkennen, en ik nam mezelf en de ST mee voor een trip van 300 km door tunnels, door een serie perfecte brede haarspeldbochten en langs prachtige golvende wegen die de oevers van de fjord kusten. Af en toe pauzerend om mezelf te knijpen met een kopje koffie en een ijsje (inwendig lachend en me al verheugend op de terugreis). Ik vind dat altijd een dilemma: gas blijven geven voor optimaal genot, of om de paar kilometer stoppen voor een foto van een ander adembenemend uitzicht? De enige oplossing die ik kan bedenken… is deze trip gewoon weer opnieuw doen! Tot volgend jaar, Noorwegen!