Happy Go Lucky

De Motor Company heeft veel te danken aan de input van een van de eerste en gelukkigste medewerkers

Wie zou er niet graag terug in de tijd gaan, als dat zou kunnen, om met de oprichters van Harley-Davidson® te praten? Als zij geen tijd hadden, zou ‘Hap’ echter een goede tweede keus zijn.

Howard ‘Hap’ Jameson werd geboren in Jacksonville, Illinois, in 1892. In 1910 had hij al naam gemaakt als motorcoureur. Hij was ook regelmatig te vinden in de plaatselijke ijzerwinkel. Eind 1911 wandelde H-D^® oprichter Arthur Davidson daar de winkel binnen om te vragen of de eigenaar geen dealer van Harley^® motorfietsen wilde worden. Hij kwam in gesprek met Howard en nam hem prompt aan om in het hoofdkantoor in Milwaukee te komen werken. Howard zag dat wel zitten, als de Motor Company zijn verhuiskosten zou betalen. In januari 1912 nam hij de trein en verhuisde naar Milwaukee.

Zijn eerste werk was om nieuwe motoren te testen, te evalueren en verbeteringen aan te bevelen. Het duurde echter niet lang voordat het productontwikkelingsteam ontdekte hoeveel hij wist van elektriciteit (voordat Hap bij Harley kwam werken, had hij met zijn broer een elektrabedrijf opgericht). Daarna kreeg hij als taak om te werken aan een van de eerste grote motorfietsen: de 1915 11-J. De 11-J was indertijd een soort Project RUSHMORE en had een nieuw elektrisch verlichtingssysteem, dat een beter zicht gaf op de weg dan de bestaande verlichting met acetyleenlampen.

Jameson was een getalenteerde coureur en motorrijder en bood regelmatig aan om toertochten te leiden. Zo leidde hij ook een trip met de Short Grass Motorcycle Club in Kansas. De leden van de club waren zo onder de indruk van zijn opgewekte stemming dat ze hem de bijnaam Happy gaven en hem benoemden tot directeur. Bij talloze clubactiviteiten, rally’s en hillclimbing races was Jameson van de partij. Met zijn kennis van elektriciteit heeft hij later in zijn carrière zelfs een fotoelektrisch timingmechanisme ontwikkeld voor hillclimbing en andere wedstrijden.

Eind jaren 1910 bracht Jameson zijn expertise in de praktijk tijdens de technische cursussen die hij gaf aan het leger en de politie in de VS. Tijdens de Eerste Wereldoorlog richtte hij samen met de legendarische H-D werknemer Joe Ryan de Quartermaster School voor werktuigbouwkundigen in het leger op, die nu de Harley-Davidson University wordt genoemd.

Jameson was echt een alleskunner. Onderweg gaf hij dealers tips om hun verkooptechniek te verbeteren en regelmatig werden door hem gemaakte foto’s opgenomen in de tijdschriften Harley-Davidson Dealer en Enthusiast. Door zijn uitstraling was hij ook heel fotogeniek; op talloze reclamefoto’s zien we zijn stralende glimlach.

Schrijven kon hij ook. In de jaren 1920 schreef hij een column voor Enthusiast onder de naam ‘Uncle Frank’. De speelse en humoristische rubriek ‘Uncle Frank’s Mailbag’ was enorm populair. Lezers werden uitgenodigd om Jameson te plagen en op de proef te stellen met hun technische vragen. Hij plaagde hen terug, maar beantwoordde ook de lastigste vragen vaak zeer uitgebreid en volledig. Hap schreef ook uitgebreide artikelen over nieuwe modellen en publiceerde in 1929 een geschiedenis in twee delen over de Motor Company.

Voordat hij diende als majoor in het leger in de Tweede Wereldoorlog, leidde Jameson persoonlijk de voorbereidingen voor de nu legendarische militaire WLA motorfi ets die sommigen later de Liberator zouden noemen, en de XA boxermotor, speciaal ontwikkeld voor gebruik in de woestijn.

Zijn grootste talent was misschien wel dat hij elke klant het gevoel kon geven dat hij speciaal was en een graag geziene gast. Iedere bezoeker in de fabriek in Milwaukee die Uncle Frank tegen het lijf liep, kreeg gratis een blik olie. En toen de beroemde motorrijder Vivian Bales haar historische tocht van Georgia naar Milwaukee reed in 1929, leidde Jameson het escorte dat de onderneming haar gaf bij haar rit naar huis in Chicago.

In 1946 vertrok Jameson bij Harley- Davidson en werd hij dealer in Evanston, Illinois. Bij zijn vertrek gaf de Motor Company hem de motorfi ets met zijspan die hij tijdens zijn werk had gebruikt: een 74-cubic-inch FL uit 1941, naar verluidt de allereerste die gebouwd was. Zoals verwacht was hij echt op zijn plaats als dealer, tot hij in 1955 met pensioen ging. Jameson overleed in 1978.

Tijdens zijn leven vond hij ook nog tijd om met veel talent hout te bewerken, aan schaaktoernooien deel te nemen en een toegewijde vader te zijn die zijn kinderen meenam naar rally’s en hillclimbs. Het gevolg was dat zijn zoon Bob ook besmet werd door het motorfi etsvirus en in de jaren 1960 bij H-D werkte. In 2013 schonk Bob foto’s en privébezittingen van zijn vader aan het Harley-Davidson Museum^™.

De Motor Company, dealers en motorrijders mogen dankbaar zijn dat H-D Jameson in 1911 in dienst nam – en zich gelukkig prijzen dat hij Milwaukee bereikte. Want onderweg op de trein raakte hij in gesprek met een man die zo onder de indruk was van de kennis en charme van Jameson dat hij hem ter plekke een baan aanbod. Nadat dit aanbod beleefd was afgeslagen, gaf de man zijn kaartje aan Jameson, voor het geval hij van gedachten zou veranderen.

Wie die man was? Henry Ford.

PHOTOGRAPHS COURTESY OF THE HARLEY-DAVIDSON MOTOR COMPANY ARCHIVES. COPYRIGHT H-D®.

---

Trefwoorden: