Het ‘zwaardere’ werk: Harley-Davidson fietsen

Soms wordt verteld dat de vier stichters zeiden dat ze begonnen waren met Harley- Davidson^® om ‘fietsen minder zwaar te maken’. Dat klopt, maar deze uitspraak wordt soms verkeerd begrepen, in de zin dat Harley-Davidson is gestart als een fietsenproducent

Maar dat is niet het geval. Maar het is zeker waar dat fietsen een grote invloed hadden op de Motor Company tijdens die eerste jaren. De allereerste voertuigen waren tenslotte in wezen motorisch aangedreven fietsen. Hoewel ze hun best deden om een betere manier voor reizen op twee wielen te promoten, bleef de populariteit van de gewone fiets toenemen in de jaren 1910. Met het oog op de introductie van nieuwe markten tot het motorrijden besloot Harley-Davidson om zijn eigen fietsmerk te verkopen, via een onwaarschijnlijke samenwerking met een naaimachineproducent.

Meer recreatief rijden
De boom in de fietsenverkoop creëerde nieuw potentieel voor het recreatieve motorrijden. De lage prijs en het gebruiksgemak konden worden gebruikt om jonge mensen kennis te laten maken met de Harley-Davidson motorfiets. Die omstandigheden leidden tot het ondertekenen van een overeenkomst met de Davis Sewing Machine Company uit Dayton, Ohio in de herfst van 1916. Volgens de overeenkomst verkocht Davis de belangrijkste onderdelen van de fietsen en verzond die naar Milwaukee voor de assemblage. Harley-Davidson maakte een volledig gebouw vrij voor de productie op Juneau Avenue in Milwaukee. Begin 1917 werden fietsen hoofdzakelijk verkocht via de dealerships van Harley-Davidson motorfietsen, hoewel in kleinere steden ook fietsenverkopers die rol vervulden.

Typisch voor de H-D^® fietsen was die bekende olijfgroene lak die de motorfietsen sinds de Tweede Wereldoorlog sierde. De fietsen hadden nog een ander kenmerk: de letters gegoten H en D in het grootste tandwiel. De fietsen hadden namen als Diamond Frame, Ladies Standard, Boy Scout, Girls Juvenile, The Racer en 7-17 Special. De Boy Scout kreeg uiteindelijk een andere naam, misschien omdat de Boy Scouts of America er problemen mee hadden. De Motorcyke leek het meeste op een motorfiets, met een metalen tank die onder de twee bovenste framebuizen hing. Maar in die tank zat geen benzine, maar een andere brandstof: batterijen voor de koplamp.

De fietsen boden unieke marketingmogelijkheden. Jonge mensen konden met hard werken en sparen makkelijker dan ooit een Harley^® kopen. Volwassen forensen werden aangemoedigd om geld te besparen door de ‘hoge kosten van het autorijden’ te vermijden.

Kort succes
De verkoop was maar een stipje op de H-D radar in 1920, met slechts vier procent van de totale binnenlandse verkoop. Er wordt ook gezegd dat de verkoop nooit die van de concurrenten kon evenaren, omdat de mogelijkheden via het motorfietsnetwerk beperkt waren. Maar de fietsen waren van goede kwaliteit. Dat blijkt uit de positieve recensies en de hogere prijs, die varieerde van een kleine veertig dollar tot in de vijftig dollar. Uiteindelijk werd de fietsenproductie het slachtoffer van de recessie begin jaren 1920, waardoor de uitgaven werden beperkt. De korte geschiedenis van het fietsmerk kreeg nog een staartje, toen Harley-Davidson er in 1922 achterkwam dat de Davis Sewing Machine Company fietsen met het Harley- Davidson logo bleef produceren en verkopen, tot bijna een jaar nadat de Motor Company een eind had gemaakt aan de verkoop. Nadat een sommatie tot het staken van de productie geen effect had, werd de illegale activiteit uiteindelijk stopgezet na een persoonlijk bezoek van Arthur Davidson in de lente van 1923. Harley-Davidson liet zich niet naaien!

Je kunt de Harley-Davidson^® fietsen zien in het Harley-Davidson Museum^™ in Milwaukee. h-dmuseum.com

---

Trefwoorden: